Rehabilitacja oddechowa chorych na raka płuca

Abstrakt

Celem niniejszej pracy jest ukazanie aktualnych wiadomości dotyczących sposobów prowadzenia rehabilitacji u osób chorych na raka płuca. W pierwszej kolejności, opierając się na aktualnych wytycznych Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycyny Sportowej, przedstawiono zarówno zasady prowadzenia terapii osób chorych na raka płuca, jak i przeciwwskazania do rehabilitacji oddechowej w tej grupie chorych. Omówiono również sposoby oceny zdolności wysiłkowej u chorych na raka płuca. Podkreślono wartość wykonywania testu ergospirometrycznego z oceną maksymalnej konsumpcji tlenu (VO2peak) w prognozowaniu nie tylko czasu przeżycia chorych na raka płuca, ale także w ocenie możliwości realizacji programów rehabilitacji oddechowej. W części poświęconej treningowi fizycznemu chorych przed operacją raka płuca przedstawiono aktualne wyniki badań, które dowodzą, że nawet krótki, lecz bardzo intensywny, program rehabilitacji oddechowej jest skuteczny i zwiększa zarówno bezpieczeństwo zabiegu, jak i wydłuża czas przeżycia po operacji. W artykule przedstawiono także trudności związane z realizacją programów rehabilitacji u chorych po operacji raka płuca wynikające z dysfunkcji układu sercowo-naczyniowego i atrofii mięśni szkieletowych i oddechowych. Do tej pory ukazała się zaledwie jedna praca poświęcona pacjentom z nieoperacyjnym rakiem płuc poddanych chemioterapii Jej wyniki zostały omówione w niniejszej pracy — wykazano występowanie istotnej poprawy sprawności układu oddechowo-krążeniowego ocenianego testem 6-minutowego chodu, chociaż program rehabilitacji ukończyła nieduża liczba chorych (44%). W artykule zwrócono uwagę, że pacjenci z nieoperacyjnym rakiem płuca stanowią obecnie dużą grupę chorych, u których stosowanie tego typu interwencji medycznej może istotnie poprawić jakość życia oraz pozytywnie wpłynąć na przeżycie.