Częstość pracy serca a leczenie niepowikłanego nadciśnienia tętniczego

Abstrakt

Spoczynkową częstość pracy serca zidentyfikowano jako niezależny czynnik ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz zgonu u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Główną grupą leków hipotensyjnych, które jednocześnie mogą służyć do kontroli czynności serca, są antagoniści receptorów beta-adrenergicznych (beta-adrenolityki). W wielu dużych badaniach i metaanalizach przeprowadzonych w pierwszej dekadzie XXI wieku zasugerowano, że zastosowanie klasycznych beta-adrenolityków w terapii hipotensyjnej może się wiązać ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia udarów mózgu i przemijających napadów niedokrwiennych, w tym zakończonych zgonem. Postulowany mechanizm tej obserwacji jest związany z brakiem redukcji centralnego ciśnienia w tętnicy głównej, co bezpośrednio wpływa na zwiększenie ryzyka wystąpienia epizodów niedokrwiennych lub krwotocznych w mózgu. Ten niekorzystny efekt nie dotyczy grupy beta-adrenolityków wazodylatacyjnych (karwedilolu i nebiwololu), szczególnie korzystnych i bezpiecznych u młodych chorych z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym. Leki te nadal pozostają w grupie leków hipotensyjnych pierwszego wyboru podczas rozpoczynania monoterapii niepowikłanego nadciśnienia tętniczego.

Resting heart rate has been identified as an independent risk factor of cardiovascular events and death in patients with primary hypertension. The main group of antihypertensive agents which can be essentially used to control heart rate are antagonists of beta-adrenergic receptors (beta-blockers). Numerous large trials and meta-analyses carried out in the first decade of the 21st century have revealed a negative effect of classic beta-blockade in antihypertensive therapy, especially on the frequency of fatal and non-fatal cerebrovascular events. It is plausible that classic beta-blockers do not decrease blood pressure in central cardiovascular system which directly increases the risk of cerebral ischaemic or haemorrhaghic strokes. On the contrary, the vasodilatative beta-blockers, such as carvedilol and nebivolol, seem not to present this negative effect, especially in young patients with uncomplicated hypertension. Thus, beta-blockers still remain one of the main agents to begin the antihypertensive therapy.