Medycyna Paliatywna w Praktyce 2010, tom 4, nr 3

Opioidy nadal są podstawą terapii bólu u chorego na nowotwór [1, 2]. Na rynku jest dostępnych wiele opioidów, ale nie udało się jeszcze sprecyzować, które z nich trzeba stosować jako pierwsze...

Pojęcie wypalenia zawodowego zostało zdefiniowane w latach 70. XX wieku przez Freudenbergera jako stan wyczerpania jednostki spowodowany nadmiernymi zadaniami stawianymi jej przez fizyczne lub społeczne środowisko pracy [1]. Jak uważają Maslach i Jackson, wypalenie zawodowe to zespół wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonego poczucia dokonań osobistych, który może wystąpić u osób pracujących z innymi ludźmi w pewien określony sposób [2]. Problem wypalenia zawodowego dotyczy zawodów społecznych związanych z koniecznością bezpośredniego kontaktuz drugim człowiekiem...

Opioidy odgrywają kluczową rolę w terapii bólu w przebiegu choroby nowotworowej. Nie są one idealnymi lekami przeciwbólowymi, ale lepszych leków jeszcze nie wymyślono. Co ciekawe, w ostatnich dziesięcioleciach odnotowano ponad 10-krotny wzrost zużycia opioidów [1], nie przełożyło się to jednak na poprawę kontroli bólu...

Komunikowanie się z chorym, mające na celu przekazanie niepomyślnych informacji o nieuleczalnej chorobie, a zwłaszcza spodziewanej krótkiej prognozie życia, pozostaje wciąż jednym z największych wyzwań dla współczesnego lekarza praktyka[1]. Współczesna forma zgody pacjenta zakłada jego uczestnictwo w podejmowaniu decyzji medycznych...

Pojęcie wolontariatu, rozumianego jako dobrowolna i bezpłatna działalność na rzecz innych, wywodzi się od aktywności szwajcarskiego fizyka i matematyka P. Cresole, który od 1920 roku organizował obozy angażujące ochotników do odbudowy miejscowości zniszczonych podczas I wojny światowej [1]. Idee wolontariatu zaczęły następnie przenikać do różnych dziedzin życia społecznego i znajdowały podatny grunt w wielu krajach świata. Trafiły również do Polski, w której tego rodzaju działalność rozwijała się dynamicznie, zwłaszcza po 1989 roku [2]...

Moje wspomnienia związane ze spotkaniami z ks. Zbigniewem Pawlakiem sięgają 1983 roku, kiedy coraz częściej odwiedzałem zamieszkałą na plebanii probostwa w Kicinie (kilkanaście kilometrów od Poznania) bliską krewną ks. Zbigniewa, Panią Antoninę Mazur, moją pierwszą pacjentkę z rozsianą chorobą nowotworową, która wybrała mnie na swojego lekarza i powiernika. W naszych spotkaniach z chorą, w których uczestniczył także ks. Zbyszek, bardzo wyraźnie przebijał a się potrzeba mówienia o cierpieniach umierających chorych i opiece ukierunkowanej na niesienie im ulgi. Pani Antonina, która już wtedy miała bardzo nasilone dolegliwości, mówiła, że warto by było, żebym ja się zajmował takimi chorymi...

Zapraszamy do odwiedzania strony Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, na której zamieszczono listę kursów obowiązkowych do realizacji specjalizacji...