Nadciśnienie Tętnicze 2009, tom 13, nr 1

W środowisku medycznym kardiologów i hipertensjologów na świecie przetoczyła się w latach 2004–2008 dyskusja na temat pozycji antagonistów receptora AT1 angiotensyny (sartanów) i inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACEI) w leczeniunadciśnienia tętniczego i jego powikłań sercowo-naczyniowych. Jej powodem były niepokojące wyniki dużych badań klinicznych (VALUE, CHARM-Alt), a w ślad za nimi wyniki metaanaliz wykazujące, że sartany mniej efektywnie niż ACEI redukują ryzyko zawału serca i nagłych zgonów sercowych. W skrajnych przypadkach sugerowano, że sartany zwiększająryzyko zawału serca...

Nadciśnienie tętnicze należy do najbardziej rozpowszechnionych chorób XXI wieku. Jako istotny tętnicze oraz jego powikłania kardiologiczne i neurologiczne są jednym z najczęstszych powodów zgłoszeń do lekarza, hospitalizacji i zgonów. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia z 2004 roku oszacowany wskaźnik przedwczesnej umieralności (liczba zgonów osób w wieku 0–64 lata/100 000) z powodu chorób układu krążenia wynosi w Polsce 91,8 i jest ponad dwukrotnie wyższy niż w Niemczech (43,6), Francji (30,4) czy Wielkiej Brytanii (49,0) [1]...

Główną przyczyną zgonów na całym świecie są choroby układu sercowo-naczyniowego. Jednym z najpoważniejszych czynników ryzyka ich wystąpienia jest nadciśnienie tętnicze. Jako jedno z najczęściej występujących schorzeń układu krążenia jest problemem zdrowotnym o charakterze ogólnospołecznym. Mimo stałych postępów w leczeniu i profilaktycenadciśnienia tętniczego i możliwości zapobiegania jego rozwojowi, obserwuje się stały wzrost zachorowań, zwłaszcza w społeczeństwach rozwiniętych ekonomicznie i szybko rozwijających się [1, 2]...

Kliniczne znaczenie przydatności oceny nerkowego wskaźnika oporowości (RI, resistive index) jest przedmiotem rosnącego zainteresowania. Wyniki badań wskazują na jego podwyższoną wartość w różnych grupach chorych z przewlekłą chorobą nerek, między innymi z nefropatią cukrzycową, sugerując wartość predykcyjną omawianego parametru dla oceny progresji niewydolności nerek [1–4]...

Kluczowe znaczenie dla zmniejszenia pandemii chorób układu krążenia ma modyfikacja czynników ryzyka rozwoju miażdżycy tętnic oraz jej powikłań. Ogólne ryzyko sercowo-naczyniowe to prawdopodobieństwo wystąpienia choroby sercowo-naczyniowej lub zgonu z jej powodu w określonym czasie, wynikające z synergistycznego działania czynników ryzyka występujących u danego pacjenta...

Przedłużenie ludzkiego życia jest z pewnością olbrzymim sukcesem współczesnej medycyny, z którego wynikają jednocześnie nowe wyzwania związane z problemami zdrowotnymi starzejących się populacji. Istotnym elementem zachowania dobrej jakości życia jest popularyzowanie aktywności fizycznej będącej działaniem prewencyjnym w zakresie chorób układu sercowo-naczyniowego...

W numerze piątym „Nadciśnienia Tętniczego” z 2008 roku mój przyjaciel prof. Zbigniew Gaciong zadedykował mi artykuł omawiający wyniki badania Telmisartan Randomized AssessmeNt Study in aCE iNtolerant subjects with cardiovascular Disease (TRANSCEND) [1]. Zrobił to nieprzypadkowo. Od lat polemizujemy na temat tego, czy leki blokujące receptor angiotensyny (ARB, angiotensin receptor blocker) i inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI, angiotensin-converting enzyme inhibitor) są lekami równoważnymi czy nie. Uważam, że nie są. Moim zdaniem ACEI są korzystniejsze w działaniu  naczynioprotekcyjnym, on zaś, że obie grupy są równoważne...

W piśmiennictwie opisano rzadko występujący zespół objawów łudząco przypominających obraz kliniczny guza chromochłonnego i z tego powodu określono go mianem pseudopheochromocytoma [1, 2]. U takich chorych występują napadowe zwyżki ciśnienia tętniczego osiągające nieraz bardzo wysokie wartości, którym towarzyszą: uczucie niepokoju, kołatanie serca, nadmierne pocenie się oraz bladość skóry. Mogą trwać od kilku minut do kilku godzin, a po ich ustąpieniuchory odczuwa duże osłabienie...

W dniu 27 grudnia 2008 roku w wieku 78 lat zmarł prof. dr hab. med. Józef Kocemba, wybitny lekarz, nauczyciel, specjalista chorób wewnętrznych, kardiologii i geriatrii. Profesor Jozef Kocemba urodził się 10 marca 1930 roku. Mimo trudności edukacyjnych w okresie II Wojny Światowej, w 1949 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, a dyplom uzyskał w 1954 roku...