Medycyna Paliatywna w Praktyce 2010, tom 4, nr 4

Rak płuca jest w Polsce najczęstszym nowotworem złośliwym. Rocznie umiera z tego powodu około 20.000 osób [1]. Około 85% wszystkich nowotworów płuca stanowi rak niedrobnokomórkowy (NDRP). Najczęstszymi typami NDRP są rak płaskonabłonkowy, gruczołowy i wielkokomórkowy. Do resekcji miąższu płucnego kwalifikuje się jedynie około15–20% ogółu chorych na NDRP, a wskaźnik pięcioletnich przeżyć po leczeniu operacyjnym wynosi w zależności od stopnia zaawansowania od 20 do 70% [2–4]...

Praca z terminalnie chorym pacjentem wiąże się z towarzyszeniem w jego doświadczeniach i w zmianach w każdej płaszczyźnie funkcjonowania. Człowiek chory doświadcza „bólu totalnego”, co oznacza, że choroba jest wszechogarniająca, dominuje na płaszczyznach: somatycznej, społecznej, duchowej i emocjonalnej...

W niniejszym artykule przedstawiono podstawowe założenia i cele fizjoterapii w opiece paliatywnej. Autorki przeanalizowały wybrane objawy występujące u pacjentów pod względem możliwości wspomagania ich leczenia metodami fizjoterapeutycznymi...

Niewydolność serca (HF) jest zejściowym stanem wielu strukturalnych lub czynnościowych schorzeń serca, które osiągnęły stopień zaawansowania powodujący istotne upośledzenie napełniania komór lub wyrzut krwi. Jeśli uszkodzenie serca sprawia, że nie jest ono w stanie przepompować krwi w ilości pokrywającej aktualne zapotrzebowanie organizmu, uzasadnione staje się rozpoznanie HF...

Zespół Ehlersa-Danlosa jest mało znaną i często nierozpoznawaną jednostką chorobową. Leczenie przyczynowe nie istnieje, ale występują liczne symptomy wymagające leczenia objawowego. Jednym z nich, szczególnie dokuczliwym, jest przewlekły ból...

Guzy neuroendokrynne (NET) to heterogenna grupa nowotworów wywodząca się z komórek endokrynnych rozproszonych w całym organizmie i tworzących rozlany system endokrynny. Guzy czynne hormonalnie wytwarzają hormony lub aminy biogenne, od których zależy występowanie charakterystycznych objawów klinicznych...

Do stolicy Wielkiej Brytanii przybyli przedstawiciele 15 krajów, reprezentujących głównie państwa europejskie, w tym Polskę, a także niektóre kraje spoza Europy, takie jak: Australia, Japonia, Kuwejt. Większość przybyłych uczestników stanowili fizjoterapeuci, ale nie zabrakło również kierowników oddziałów onkologicznych i koordynatorów zespołów medycznych pracujących w hospicjach...

Idea hospicyjna rozwinęła się w średniowieczu, gdy bardzo religijne społeczeństwo wysoko ceniło ideały Ars Moriendi — sztuki przygotowywania się do śmierci, uważanej za najważniejszy życiowy egzamin. Koniec życia stanowił najpopularniejszy temat w literaturze tego czasu. Terminem hospicjum określano noclegownie dla żebraków, schroniska i domy zakonne, opiekujące się najuboższymi, odrzuconymi i umierającymi. Dopiero w XX wieku pojęcie „hospicjum” przypisuje się instytucjom zajmującym się opieką nad pacjentem w terminalnym okresie choroby...