Hematologia 2011, tom 2, nr 3

Szanowni Czytelnicy, zapraszam do lektury kolejnego numeru „Hematologii” poświęconego w znacznejczęści leczeniu chorób nowotworowych układu chłonnego, w tym w szczególności za pomocą nowych w tym wskazaniu klinicznym leków, jakimi są bendamustyna i ofatumumab. Szczegółowo przedstawiono zagadnienie optymalizacji terapii chorych z przewlekłą białaczką limfocytową oraz rolę leczenia podtrzymującego w szpiczaku plazmocytowym...

W badaniach nad leczeniem przewlekłej białaczki szpikowej w fazie przewlekłej inhibitorami kinaz tyrozynowych (TKI) II generacji wykazano ich większą skuteczność niż imatynibu. Całkowite odpowiedzi cytogenetyczne oraz większe i całkowite odpowiedzi molekularne uzyskiwano u większego odsetka pacjentów otrzymujących w leczeniu pierwszego rzutu dazatynib lub nilotynib w porównaniu z imatynibem...

Bendamustyna jest cytostatykiem łączącym strukturalne i funkcjonalne cechy leków alkilujących i analogów purynowych. W wielu dotychczasowych badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność tego leku w terapii nowotworów układu chłonnego. W artykule podsumowano dotychczasowe wyniki leczenia oraz bezpieczeństwa stosowania bendamustyny u chorych na chłoniaki nieziarnicze, przewlekłą białaczkę limfocytową oraz szpiczaka plazmocytowego...

Wybór opcji terapeutycznych stosowanych obecnie w leczeniu pierwszej linii chorych z przewlekłą białaczką limfocytową (CLL) jest szeroki i obejmuje: leki alkilujące, bendamustynę, analogi purynowe, stosowane w monoterapii lub schematach skojarzonych, immunoterapię oraz immunochemioterapię z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych. Wybór odpowiedniego schematu wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta, z uwzględnieniem zarówno korzyści terapeutycznych, jak i ryzyka działań niepożądanych, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że większość chorych z CLL to osoby w starszym wieku...

Włączenie rytuksymabu do schematów chemioterapii przyniosło w ostatnich latach istotny postęp w leczeniu chłoniaków B-komórkowych, natomiast antygen CD20 pozostaje jednym z najatrakcyjniejszych celów terapeutycznych. Wciąż jednak nie wszystkich chorych z agresywnymi chłoniakami udaje się wyleczyć, a przewlekła białaczka limfocytowa pozostaje schorzeniem nieuleczalnym. Ostatnio opracowano przeciwciała monoklonalne anty-CD20 nowej generacji...

Celami leczenia podtrzymującego, czyli długoterminowej terapii stosowanej po osiągnięciu odpowiedzi na leczenie indukujące i konsolidujące remisję, są kontrola nad chorobą resztkową i przedłużenie czasu trwania odpowiedzi. Od ponad 30 lat są prowadzone badania kliniczne nad leczeniem podtrzymującym u chorych na szpiczaka plazmocytowego (PCM). Jednak dopiero zastosowanie w leczeniu podtrzymującym leków immunomodulujących i inhibitorów proteasomu sprawiło, że strategia ta zaczyna przynosić obiecujące rezultaty u pacjentów z PCM...

Postęp w leczeniu ostrych białaczek szpikowych (AML), obserwowany w ostatnich latach, wiąże się z lepszym rozumieniem biologii choroby i coraz bardziej precyzyjną stratyfikacją rokowniczą chorych, pozwalającą na zastosowanie różnych form leczenia poremisyjnego zapobiegającego wznowie...

W artykule dokonano przeglądu najważniejszych doniesień z konferencji ASCO i EHA z 2011 roku dotyczących przewlekłej białaczki szpikowej (CML). Szczególną uwagę zwrócono na zastosowanie inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI) II generacji jako leków pierwszej linii u pacjentów z CML, problem oporności na standardowe leczenie z uwzględnieniem terapii chorych z mutacją T315I oraz następstwa oporności białaczkowych komórek pnia na TKI...

Białaczka włochatokomórkowa (HCL) jest rzadką chorobą limfoproliferacyjną, w której rokowanie poprawiło się w ostatnich latach. Wielu autorów wskazuje na dużą skuteczność leczenia analogami puryn, takimi jak kladrybina i pentostatyna. Trzeba zdawać sobie jednak sprawę, że zdarzają się przypadki charakteryzujące się nawrotowością, a nawet opornością...

Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) jest najczęstszym rodzajem białaczki w krajach zachodnich. U chorych na CLL obserwuje się zwiększone ryzyko wystąpienia innych nowotworów. W ich rozwoju istotną rolę odgrywają zaburzenia układu odpornościowego, uwarunkowania genetyczne oraz wcześniejsze leczenie cytostatyczne...