Nowotwory 2012, tom 62, nr 1

Rak jelita grubego jest poważnym problemem epidemiologicznym obecnych czasów. U 15–25% chorych na ten nowotwór stwierdza się synchroniczne przerzuty do wątroby, a u 35–45% pozostałych pacjentów rozwiną się przerzuty metachroniczne. W około 20% przypadków chorych z przerzutami raka jelita grubego do wątroby możliwe jest radykalne leczenie chirurgiczne, które jest jedynym skutecznym sposobem terapii. Całkowite przeżycia po resekcji wątroby sięgają 40%, a próby stosowania okołooperacyjnej chemioterapii mają wpłynąć na poprawę tego wskaźnika.

Rak trzustki jest jednym z nowotworów o najgorszym rokowaniu, niezależnie od metody leczenia i zaawansowania zmiany. Stosowanie różnych schematów terapii pozwala tylko na wydłużenie przeżycia całkowitego (OS).

Najbardziej aktualne dane epidemiologiczne wskazują, że odsetki 5-letnich względnych przeżyć polskich pacjentów z czerniakiem skóry są najniższe w Europie. W niniejszym opracowaniu postanowiono zidentyfikować przyczyny tej niekorzystnej sytuacji, wykorzystując dane z Dolnośląskiego Rejestru Nowotworów oraz wyniki leczenia czerniaka w Dolnośląskim Centrum Onkologii we Wrocławiu (DCO).

Całkowicie wszczepialne porty naczyniowe są obecnie powszechnie stosowane w przewlekłej chemioterapii, do żywienia pozajelitowego czy do długotrwałego podawania leków. Przemieszczenie oddzielonych fragmentów cewnika do układu naczyniowego jest rzadkim, lecz potencjalnie poważnym powikłaniem. 

Nudności i wymioty indukowane leczeniem są wymieniane przez chorych rozpoczynających chemioterapię jako objaw budzący największy strach. Źle kontrolowane wymioty przeszkadzają w wypełnianiu codziennych obowiązków, zwiększają zapotrzebowanie na różne procedury medyczne i niejednokrotnie stanowią przeszkodę w kontynuowaniu terapii. 

Regeneracja i rekonstrukcja dróg moczowych skupiają zainteresowanie wielu badaczy. Najtrudniejszym wyzwaniem jest regeneracja pęcherza moczowego. Wiele chorób, np. rak pęcherza moczowego, uniemożliwia wykorzystanie autologicznego źródła komórek do regeneracji. Postęp w badaniach dotyczących inżynierii tkankowej stał się alternatywą do obecnie stosowanych metod leczenia. 

Guzy piersi, zwane później rakiem, były znane już w starożytności. Wiele informacji na ten temat uzyskano np. po odkryciu papirusów egipskich w XIX wieku. Ojciec medycyny — Hipokrates — przekazał nam pierwotną wiedzę nie tylko o guzach piersi, które nazwał „karkinoma”, i starożytnej medycynie, ale również istotne współcześnie zasady zawarte w przyrzeczeniu lekarskim.

Podczas wizyty w Stanach Zjednoczonych w 1921 roku Maria Skłodowska-Curie ofiarowała College of Physicians w Filadelfii piezo-elektrometr wykonany przez Piotra Curie. Uczelnia ta jest najstarszą zawodową organizacją medyczną w Stanach Zjednoczonych. Przekazany piezo-elektrometr był jednym z dwóch używanych przez małżeństwo Curie przy odkrywaniu polonu i radu, a jako jedyny przetrwał do dziś. Podarunek przekazano z inicjatywy Roberta Abbego, absolwenta College’u, który dołączył — z własnych zbiorów — album zawierający unikalne fotografie, listy i inne świadectwa dotyczące Marii Curie. Od tamtej pory piezo-elektrometr jest eksponowany w College’u.

Jednym z ważniejszych elementów działalności medycznych towarzystw naukowych jest wypracowywanie strategii poprawiających jakość działań w reprezentowanych przez nie dziedzinach leczenia.