Folia Cardiologica Excerpta 2012, tom 7, nr 1

W związku z dużą chorobowością i śmiertelnością u osób dializowanych ważne jest zidentyfikowanie pacjentów z wysokim ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych. Jednak określenie czułych i specyficznych wskaźników prognostycznych jest niezwykle trudne, co wynika z wieloczynnikowego podłoża obrazu klinicznego przewlekłej choroby nerek. 

W randomizowanych badaniach klinicznych (RCT) wykazano skuteczność zastosowania wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów (ICD) w zapobieganiu nagłym zgonom sercowym (SCD) w określonych grupach chorych. Jednak w badaniach tych oceniano niewielkie grupy chorych ≥ 65. roku życia, a całkowite korzyści z wszczepienia ICD wśród starszych pacjentów mogą być ograniczone ze względu na zwiększone ryzyko zgonu.

Terapia resynchronizująca (CRT) wniosła do oceny elektrokardiograficznej funkcji stymulatora nowy wymiar. Podczas stymulacji lewokomorowej poprzez tylną i tylno-boczną żyłę wieńcową, prawidłowo umiejscowione odprowadzenie V1 rejestruje wysoki załamek R oraz skręt osi serca w prawo (poza nielicznymi wyjątkami). 

Zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich to dwie postaci kliniczne żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej. Od 2008 roku zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego rozpoznaje się zator płucny wysokiego i niewysokiego ryzyka.

Niewydolność serca występuje u około 2–3% populacji. Jedną z opcji terapeutycznych w tej grupie chorych jest terapia resynchronizująca (CRT), w przypadku której udowodniono wpływ na zmniejszenie chorobowości oraz śmiertelności u pacjentów z niewydolnością serca w III lub IV klasie według Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego (NYHA), z frakcją wyrzutową lewej komory wynoszącą &le: 35%, powiększonym późnorozkurczowym wymiarem lewej komory serca w badaniu echokardiograficznym > 55 mm oraz wydłużonym czasem trwania zespołów QRS w elektrokardiogramie ≥ 120 ms, poddanych optymalnemu leczeniu farmakologicznemu. 

Relacja, która nawiązuje się podczas spotkania lekarza czy innego członka personelu medycznego z pacjentem, jest czynnikiem mogącym wpływać na przebieg i skuteczność procesu leczenia oraz na wytworzenie w pacjencie postawy sprzyjającej podjęciu wyzwania, jakim jest doświadczanie choroby i powrót do zdrowia.

Choroby sercowo-naczyniowe (CVD) są dominującą przyczyną śmiertelności zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się. Skuteczna kontrola głównych czynników ryzyka miażdżycy oraz stosowanie narzędzi oceny globalnego ryzyka sercowo-naczyniowego to zadania ważne w obszarze kardiologii prewencyjnej, pozwalające na przejście w fazę ich aktywnego zarządzania.

Gamma-glutamylotranspeptydaza (GGTP) jest markerem wykorzystywanym rutynowo w diagnostyce chorób wątroby i dróg żółciowych. W przeszłości aktywność GGTP monitorowano w przebiegu zawału serca. Z czasem wprowadzono bardziej czułe i swoiste markery uszkodzenia kardiomiocytów. W związku z tym znaczenie GGTP zmniejszyło się. 

Tegoroczna, już piąta z kolei, edycja spotkań o powikłaniach elektroterapii serca odbyła się w dniach 8–10 listopada 2011 roku w romantycznej scenerii średniowiecznego zamku krzyżackiego przekształconego w luksusowy hotel, a zarazem nowoczesne centrum konferencyjne.